Droga synodalna to pełzająca schizma
przez Maria Legieć
Niemieccy biskupi weszli na drogę schizmy – uparte trwanie przy Drodze Synodalnej i jawne nieposłuszeństwo wobec Watykanu są tego jednoznacznym potwierdzeniem.
Kilka wiele mówiących tytułów z niemieckojęzycznej prasy:
„Das "deutsche Schisma" scheint tatsächlich die Befürchtung im Vatikan zu sein“ - „Schizma niemiecka" rzeczywiście wydaje się być postrachem w Watykanie".
„Düstere Aussichten: Das deutsche Schisma hat bereits begonnen“ – „Ponure perspektywy: Niemiecka schizma już się zaczęła” (Dr. Joachim Heimerl, kapłan archidiecezji wiedeńskiej i radny senior).
„Bätzing führt Kirche ins Schisma“ – „Kard. Baetzing prowadzi Kościół do schizmy“.
„Synodaler Weg - Schisma ist längst da“ – „Droga synodalna - schizma już dawno jest faktem”.
Bunt przeciw nauczaniu Kościoła trwa w Niemczech już od roku 1968 roku, kiedy to zanegowano encyklikę Pawła VI Humanae Vitae [życie ludzkie], w której papież pisał o niedopuszczalności antykoncepcji.
Z tym problemem zetknął się niejednokrotnie Jan Paweł II. Po zjednoczeniu Niemiec musiał, kolokwialnie mówiąc, kolanem dopychać zgodę biskupów niemieckich na wycofanie katolickich poradni rodzinnych z procedury aborcji. Chodziło o to, że zaświadczenie tzw. poradni rodzinnej było koniecznym warunkiem otrzymania zgody na aborcję. Również poradnie prowadzone przez Kościół zaświadczenia takie wystawiały. Biskupi niemieccy nie widzieli jednak konieczności czytelnego świadectwa Kościoła ws. obrony życia. Dopiero wielokrotne interwencje Jana Pawła II i prefekta Kongregacji Nauki Wiary kard. Ratzingera, przyniosły skutek.
Podobnie było z kwestią nauki Kościoła o niedopuszczaniu osób żyjących w tzw. związkach cywilnych do Komunii świętej.
Profesor Grzegorz Kucharczyk, historyk i specjalista ds. Niemiec, tak komentuje obecny stan niemieckiego katolicyzmu: „To jest pełzająca schizma, której obecnie widzimy ostatnie stadium. Teraz będą błogosławić ludzi, którzy deklarują że nie chcą żyć w związku sakramentalnym. To de facto błogosławienie grzechu”
Część niemieckich biskupów nie zamierza wyciągać żadnych konsekwencji wobec księży, którzy będą udzielać błogosławieństwa parom homoseksualnym. Pomimo wyraźnego sprzeciwu Stolicy Apostolskiej, biskupi zapowiedzieli, że będą błogosławić w kościołach związki osób homoseksualnych. Przyzwolenie na tego typu działania będzie zachęcać do przeciwstawienia się Watykanowi w tej sprawie.
Sprawa jest tym bardziej ciekawa, że zakrawa na bunt niemieckiego episkopatu ogłoszony tuż po rozstrzygnięciu wydanym w tej sprawie przez Kongregację Nauki Wiary.
Na temat schizmy wypowiedział się arcybiskup Kolonii kard. Rainer Maria Woelki i przestrzegł przed nią na łamach gazety „Kirchenzeitung Köln”: „W najgorszym razie ryzykujemy jedność z Kościołem Powszechnym i staniemy się niemieckim Kościołem narodowym. Nikt tego nie może chcieć i powinniśmy te przestrogi traktować poważnie. (…) Jestem zdania, że droga, którą się obecnie w Niemczech podąża, jest bardzo niebezpieczna – szczególnie jeżeli chodzi o podział wewnątrz niemieckiego Kościoła” i dodał, że papież prosił w liście o to, by niemiecki Kościół pozostał w jedności z Kościołem Powszechnym.
Ksiadz Paweł Bortkiewicz, Chrystusowiec, zapytany, czy można mówić wprost o schizmie, odpowiedział: „Schizma to jest formalny akt odłączenia, separacji w ramach jakiejś grupy wyznaniowej, w tym wypadku wspólnoty Kościoła katolickiego. Kluczowe jest tutaj zapewne słowo «formalny». Biskupi i duchowni niemieccy, ale nie tylko, bo przecież jest np. także kard. Schoenborn we Wiedniu, nie mówią wprost o nieposłuszeństwie, ale je okazują, coraz bardziej ostentacyjnie. Zatem tak, jak mówił kard. Walter Brandmueller, mamy do czynienia z procesem schizmy, procesem, który trwa. Wydaje mi się, że jest to swoiste próbowanie cierpliwości i czekanie na odzew na tę prowokację, by móc rzec: To nie my odłączyliśmy się od Kościoła, to nas odłączono.”
Skoro biskupi jawnie przeciwstawiają się Watykanowi, reakcja papieża wydaje się niezbędna. Jak przypomina ks. Bortkiewicz: „W analogicznych sytuacjach sprzed lat, św. Jan Paweł II wzywał biskupów niemieckich na spotkanie. Interweniował. Zarazem sam, całym sobą, był punktem odniesienia w zamęcie tego świata. No cóż, on był opoką, skałą, Piotrem. To przecież dlatego próbuje się go dyskredytować, przypisując mu czyny niepopełnione. Niezmiennie, jak kiedyś, tak i teraz rolą Piotra jest «umacniać braci swoich w wierze»”.
Odrywanie się od nauki Kościoła nie dzieje się nagle, ale jest procesem, który trwa tam już długo i przybiera na sile. Udział w błogosławieństwie par homoseusalnych zgłosiło już ok. 2,5 tys. duchownych.
W rozmowie z dziennikarzami podczas powrotu z podróży do Afryki papież Franciszek tak się wypowiedział: „Nie boję się schizm, ale modlę się, aby ich nie było, bo w grę wchodzi kwestia zdrowia duchowego wielu ludzi”. Przypomniał przy tym, że ryzyko schizmy w dziejach Kościoła istniało właściwie od zawsze. „Oby był dialog, możliwość poprawiania się, jeżeli jest jakiś błąd. Ale droga schizmy nie jest chrześcijańska” – podkreślił i dodał też, że „schizma jest zawsze elitarnym odłączeniem spowodowanym ideologią oderwaną od doktryny”.
Zobacz:
Droga Synodalna - Geneza, struktura i cele
Bibliografia:
https://www.rp.pl/kosciol/art9208141-schizma-watykan-ostrzega-niemiecki-kosciol
https://neueranfang.online/das-schisma-wagen/
https://www.die-tagespost.de/kirche/synodaler-weg/striet-schisma-ist-laengst-da-art-227974